Het venijn zit in de staart

We hadden er bij het meer best een stranddagje van kunnen maken. Het was echter geen strandweer. Langs het meer over een fietspad was de route prachtig. Toen was er ineens geen brug. Werkzaamheden. 15 km om, heuvel op en af. Jas aan, jas uit. De route bleef prachtig met veel geklauter en gespetter en verdwenen dorpjes, loopgraven en begraafplaatsen. We moesten zelfs een stuk lopend door een loopgraaf afdalen.
Toen kwamen we bij de Moezel. Wat doen we? Langs de Moezel met al zijn wijn afzakken naar de Rijn? Of na Nancy wat colletjes in de Vogezen met weinig voorzieningen? We kozen het laatste. Wat zijn we toch een bikkels. Langs de rivieren fietsten we Nancy in. Prachtig! Prachtig gemaakt door Stanislas, een Pool. Jammer dat het nu steeds vaker regende.
De camping lag op een berg. Vanuit het centrum was dat zo'n 7 km waarvan de laatste twee een 10% helling. We fietsen een knul voorbij, even later wandelt hij ons voorbij en voor ons begint hij te hollen. Dat is niet goed voor het moreel. Een dame toonde haar respect voor ons. Gelukkig begon tijdens de klim ook de zon weer fel te schijnen. Op de camping besloten we toch maar te wassen. Die werd niet meer droog. Het begon te storten.
We hadden al besloten uit eten te gaan, maar door die helling en de regen gingen we toch maar niet terug naar het centrum. De camping had een leuk restaurant. Ze hadden de lekkerste colonel ooit. (Mijn lievelings toetje). Na 85 km en een heerlijk maal sliepen we als en blok