Op en neer

 Vanmorgen keken we verkeerd op de klok. Dat ontdekten we pas toen we om half acht op de fiets zaten en hoewel zonnig het nog wel koud was. Er stond ons een flinke klim te wachten. Niet doen, zei de man in the teashop waar we ontbeten. Je kunt onderlangs langs het strand. Dat was een heel stuk een goed idee, maar ook een heel stuk niet, toen er allemaal kiezeltjes op het pad lagen waar de fietsen 20 cm in wegzakten en je schoenen zich volschepten.

We fietsen langs the Jurrasic coast. De aardlagen vertellen de geschiedenis van eeuwen. De zee slijt deze lagen af zodat er veel fossielen gevonden worden. Wij moeten daar over en omheen. We kwamen een stel tegen die de route in omgekeerde volgorde deden. Er staat ons nog wat te wachten. Zij had al op het punt gestaan te stoppen. Dat gaat Cock niet gebeuren; Zij krijgt elke keer een staande ovatie als ze weer een molshoop heeft beklommen. Mij kijken ze alleen maar meewarig aan of zeggen me ook, dat het wel zwaar werk zal zijn en dat ik veel te veel bagage bij me heb.

Zo fiets je over grind en gras en zo ga je een poort door en fiets je langs een prachtig kasteel. Vlak voor de camping lijkt het of het bos in brand staat. Flarden mist worden door de wind de dalen in geblazen. Het koelt ook meteen af. Dat belooft wat! 

Maar na een paar heftige heuvels komen we op de goedkoopste camping, met de lekkerste douche en het prachtigste weer van de wereld. Terwijl er over de zee in de verte nog steeds een mistsluier hangt.

We moeten later wel een mijl steil de berg af voor WIFI (en dus straks een mijl steil de berg op. En dat alleen maar omdat we al boze berichtjes kregen omdat we achter waren met ons blog. We hebben wel vakantie hoor!!!)