Feest

Alleen maar naar beneden fietsen was een toch iets te mooie voorstelling van zaken. Er zaten hier en daar best wel klimmetjes in. Het is hier gewoon nooit plat. Maar eerst langs de Thur naar beneden daarna langs een kanaal en over een spoorbaan.. . Het is voor een fietser toch feest! In Bitschwiller leuk ontbeten, later leuk geluncht omdat de plaatselijke supermarche dicht was, het houdt erg op, je eet te veel, maar wel lekker.
Dilemma; moeten we de heldere bergbeekjes nu vertellen dat ze niet zo'n haast moeten maken om bij de Rijn te komen?
Vijf keer zijn we de grens over gegaan, en bij de vijfde keer waren we de zoveelste bezoeker van Zwitserland en werd er een groot feest voor ons aangericht. Een groot feest betekent: vlaggen langs de route, alle winkels dicht, vuurwerk onder je achterwiel, maar de bedoeling is goed!
Nadat we de eerste keer de grens met Zwitserland overgingen was de frontlinie afgelopen. Bizar om dit te vieren met vuurwerk dat links en achter je tent ontvlamt. Zwitserland bleef toen neutraal.
De meeste fietsers nemen dan in Basel de trein, de trein naar huis. Wij gingen gewoon op de camping bij een Nederlandse campingbeheerder die ons ergens in een achterhoekje wegdrukte. Het plekje was K. Maar iedereen op de camping bemoeide zich met onze was. Dat was hartverwarmend, het deed alleen onze was niet sneller drogen. Na 115 km zijn we te laat op de camping en daar helpt geen droogrek aan. We zitten echter zo achteraf, dat Cock af en toe iets klams aan doet en dan is het toch droog. De foto's daarvan zijn ook een feest, alleen voor een groot bedrag te bezichtigen.
Wij beginnen overmorgen aan een nieuwe frontlinie, maar dan een van 2000 jaar geleden. De Rijn was heel lang een grens van het Romeinse rijk. Maar eerst gaan we Basel uitgebreid onveilig maken!