Een volle camping en een leeg zwembad.

Gisteren, toen we aankwamen, was de camping vol. Voor fietsers vinden ze echter altijd wel een plaatsje. Na wat zoeken stond ons tentje leuk aan de rivier. Tussen ons en de buren stond een klein tafeltje en twee stoeltjes en ergens aan een lantaarnpaal hing wat was. Dat had volgens de Spaanse eigenares ervan een duidelijk signaal moeten zijn dat zij dit plekje voor hun campingbusje gereserveerd hadden. Dat vond de campingbaas ook. Excuses hielpen niet en we moesten maar verkassen. Waar ik dan de woordenschat vandaan haal om en in het Spaans en in het Frans tekeer te gaan verbaasd me nog steeds. Enig gevoel voor theater en dramatiek en een paar wijntjes helpen natuurlijk ook. Ondertussen lagen een aantal apparaten zich op te laden in de kantine en zat Cock bij de receptie vanwege de wifi. Ik zei dat ik daar naar toe moest en stampte boos, op mijn slippers, weg.
Toen we terug kwamen waren onze fietsen verplaatst (dit had ik ook aangeboden) en stond het autootje tussen de tentjes.
De volgende morgen moest het er daar weer tussenuit. Dat viel niet mee vanwege het natte gras en de helling. Net toen ik dacht de tent toch af te moeten breken, lukte het gelukkig toch. We waren hierdoor al weer vroeg op en gingen het stadje in. Het was daar nu aanzienlijk rustiger. Cock is 3x in dezelfde winkel iets gaan kopen. Om in mijn fietstas plaats te maken, moest mijn tot op de draad toe versleten overhemdje weg Een nieuwe zwembroek verving mijn verwassen onderbroek. Verder bezochten we nog een erg mooi museum.
Op naar de camping, we wilden in de zon aan 't zwembad. Daar zitten we nu , onder een parasolletje want het spettert, te borrelen. De rose was in de vriezer bevroren, ontkurken hoefde dus niet. Om ons heen wordt 't steeds rustiger.